Bazen şehrin tepesine çıkıp uzun uzun şehri izliyorum. Şehrin kalabalıklığını dinliyorum. Yanıp sönen ışıkları görüyorum. İnsanların anlaşılmayan konuşmalarını dinliyorum. Ne kadar da çok insan var. Bu şehrin sokaklarında ne hayatlar yaşanıyor kim bilir? Gökyüzüne bakıyorum ne kadar da tertemizdi bulutlar. Kirli olanlar bizdik.Sahi biz ne vakit bu kadar kirlendik? Kalabalıklar arasında kaybolduğum oluyor bazen. Kötülüğün olduğu dünyada iyiyi bulmak için yolculuğa çıkmışım. Doğruyu aramak ne de güçmüş. Karşılaştığım yollar çıkmaz sokaktan başka bir yer değildi. Yönünü bulmaya çalışırken yorgun düşüyor insan, en sonunda bırakıveriyor kendini yollara. Yollar onu nereye götürürse götürsün o yolun sonunda bir yere varacağına emin. O yollarda türlü zorluklara göğüs gerip hala yoluna devam edebilmek kadar da güzel bişey yok. Kötülerin olduğu dünyada iyi olsan da iyi kalamıyor kimse. İyi olanlarda kayboluyor aralarında. Belki de beni bu yormuştur; iyi kalmaya çalışmak. Bu yüzden her zaman ya...
Hayatımızın gerçeklerinden birer parça