Kalbimden dökülenler..

Bu yazımda ne zamandır yazmayı planladığım fakat yazmaya vakit bulamadığım Afyon'un bana kattığı güzellikleri anlatacağım. Aslında her ne kadar defolup gitmek istediğim bir yerden ibaret olsan da Afyon. En güzel dersleri sen de öğrendim. Sen de büyüdüm. Sen de ağladım. Sen de gördüm bütün kötülükleri. Gençliğimin en deli çağını sende yaşadım. Senin sayende kazandım en iyi dostlarımı. Sen benden bir çok şeyi çalıp götürürken ben de senden bir sürü şey çaldım. Nasıl zordu 4 sene öyle zordu. Yaşadığım hüzünler,yaşadığım mutluluklar hepsi bu şehirde kaldı. Ben kendime yeni bir hayat kurmaya çalışırken ardımda bıraktıklarım sürekli peşimden geliyor. Meğer ne çok sevmişim. Dicekler ki altı üstü Afyon amma abarttın. Ama öyle değil. Ben kendi küçük dünyamı kurmuşum burada. İçinde sadece ben ve dostlarım varız. Sahi dostlarımdan bahsetmedim size. Belki onlara bile bu içimdekilerden bahsetmedim hiçbir zaman. Gerçi içimdeki çoğu şeyi anlayan,hisseden biri var Burak.. 'Değişik' derdim ...

Döndüm. 2 ay oldu buralara uğramayalı. Defalarca elime aldım bilgisayarı yazmaya çalıştım fakat yazamadım. Bir kaç cümle yazdım sildim yazdım sildim .Olmadı işte..Tekrardan yazma gücü bulabilmişimdir herhalde artık. Bu sürede kendimi dinlemek için epey bi zamanım oldu. Sanırım hiç bu kadar kendimi kapatmamıştım. Bu süre çok fazla düşünceli olduğum, duygu değişimlerimin yoğun olduğu bir zamanı dilimiydi. 2 ay önce bir yakınımı kaybettim. İsmi Barış'tı. 17 yaşındaydı daha. Hayalleri vardı onun da herkes gibi. Ama kısmet olmadı işte. Gittiği günün akşamında ziyaretine gitmiştim. O gün eve dönerken içimde hep kötü bir his vardı sanki gideceğini anlamıştım. Ama olmaz öyle şey daha gencecik ,bir de insanın tanıdığı bildiği biri olunca konduramıyor kabul edemiyor işte. Sanki hala gitmemiş hala bir yerlerde duruyor..Umarım gittiği yerde huzurludur. Bu benim çok fazla etkilendiğim bi olaydı. Barış benim hayata daha farklı bakmamı sağladı. Elimdekilere şükretmeme,onlarla mutlu olmayı anla...