Kalbimden dökülenler..

Bu acı öyle bişey ki anlatması konuşması zor. Özlüyorsun ama elinden bir şey gelmiyor. Rüyanda onu görüyorsun ,gördüğün anda uyanıveriyorsun  ve tekrardan onu görebilmek için uykuya dalmaya çalışıyorsun . Ama artık o gitti. O rüyadan uyandın. Onun yokluğunda alkole,sigaraya vermişsin kendini. Dumanı her içine çekişinde dudaklarının arasından çıkan dumanda onu hayal ediyorsun. Sonra o da havayla karışıyor ve kayboluyor. Sonra bir daha yakıyorsun bu sefer daha derin çekiyorsun içine yine nefesinden bıraktığında o dumanda tekrardan onu görüyorsun. Ve yine yok oldu. Bazen onunla aynı gökyüzüne bakabildiğin için bile şükrediyorsun. Onunla aynı şehrin sokaklarını,kaldırımlarını paylaştığın için mutluluk duyuyorsun. Onunla el ele yürüdüğün caddelerden ellerin cebinde geçiyorsun ,tek başınasın ama o yanında. Ne güzel söylemiş şarkıda ''Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar,yeryüzünde sizin kadar yalnızım. Bir haykırsam belki duyulur sesim Ben yalnızım,ben yalnızım,yalnızım..'' ...

Kalbimi kopardılar kim bilir kaç kez,hiç hakkım yok kızmaya biliyorum.Belki de acısından beslendim Aşkın. Bu yüzden her seferinde hüsrana uğruyorum. Bazen sadece oturup bunu düşünüyorum. Bir insan her defasında aynı yerinden kırılabilir mi? Kırılıyormuş işte..Umutla,mutlulukla,sevgiyle başladığım şey yerini mutsuzluğa,umutsuzluğa,korkuya bırakıyor. Karşıdakine kızmamak gerek. Ben izin veriyorum onun beni bu kadar kırabilmesine. Evet tek suçlu benim . Kalbimi kendi ellerimle alıp onun avucunun içine bırakıyorum. Her seferinde aynı hataya düşüyoruz hepimiz değil mi ? Bir umutla,sevinçle başlıyoruz bir şeylere sanıyoruz ki her şey çok güzel olacak.Ama öyle olmuyor işte. Biz hatayı fazla değer vererek ,fazla kıymet göstererek yapıyoruz .Hani derler ya kaçan kovalanır . Biz hep kovalayan taraf olduk. Aslında biz birilerini kovalarken arkamızdakileri farkedemedik yani bizim kovaladığımız gibi aynı şekilde bizi kovalayanlardan kaçtık. Çünkü çok daha hoş gelir insana ulaşılmaz,imkansız olan.Ul...

Selam yeniden herkese, bu blog sayfamı çok fazla kitleye ulaştıramamış da olsam bi nevi günlük, anı defteri vs gibi kullanıyorum . Zaten sık sık yazmıyorum desenize siz de epi topu 4 tane yazın var Melisa neyin kafasını yaşıyorsun ? :) Aslında istatistiklere baktığımda yine de az buçuk kişi incelemiş sayfamı . Umarım yazarken hissettiklerimi okurken de hissettirebiliyorumdur. Hayat çok garip, insanlar garip... Siz bilmezsiniz tabi şu an üniversite 4. sınıfım. Burada öyle insanlar tanıdım ki bütün acıları yaşamış hayatın farkına varmış insanlardan tutun. Acı nedir öğrenememiş hayatı sadece sırf yaşamış olmak için yaşayanına kadar tanıdım. Fakat her biri benim hayatımda ders oldular bana. Her seferinde bir şeyler öğrendim. Hepsi birer olgunluk kattılar bana. İşte insan böyle böyle öğreniyor hayatı. Kimisi annesini kaybetmiş, kimisi babasını,kimisi kardeşini,eşini,dostunu,sevdiğini... Herkesin başına bir şeyler geliyor bu hayatta. Galiba en kötüsü kaybetmek. Neyi,kimi,nasıl kaybetmek ? A...