Sevgi

Neden her seferinde vazgeçilen ben oluyorum? Nasıl bu kadar kolay olabiliyor birinden gitmek ? Diye soruyor musunuz siz de kendinize? Sevdiğini söyleyen gidiyor. Fark ettim ki sevgi denilen o duygu insanların elinde bir oradan bir oraya sürüklenip duruyor. Oysa sevgi bu kadar kolay taşınabilen tutulabilen bir şey değildi ki. Sevgi denen duygu yüklü his... hangimiz onun ağırlığını taşıyabiliriz ? Ya da biz artık sevgiyi o kadar hafifleştirdik ,o kadar basitleştirdik ki. İşte bu yüzden sevgi oradan oraya sürükleniyor. Sevgi beslemek bu kadar kolay olmamalı. Biz insanlar her şeyi , bütün anlamlı güzel olan ne varsa biz basitleştirmekten başka bir işe yaramıyoruz. Sevdiğini söyleyen herkes bir süre sonra o sevginin ağırlığını kaldıramıyor ve bırakıyor. Hiç kimse başaramıyor sevgisini elinde tutmayı ve sonrasında vazgeçiyor. Vazgeçmek kolay olmamalıydı fakat bu kadar basitti işte gitmek. Şimdiler de herkesin ağzında şu iki kelime 'seni seviyorum' bakın küçük yazıyorum özellikle. Çünkü biz normalleştirdik bunu. Birini sevebilmek, seni seviyorum diyebilmek ve sonrasında hiç sevmemiş gibi, terk edip gitmek bu kadar kolay mıydı ? Nerede kaldı şimdi gerçek sevgi ? Bir de sevgiden bahsediyorsunuz. O kirli ağzınıza sevgi kelimesini alet etmeyin. Buz gibi olan kalbinizi 'seviyorum' larla kandırmaktan başka yaptığınız bir şey yok. Biz heyecanı sevgi sandık buna kendimizi inandırıp sonra da karşımızdakine inandırdık. Kim hak etti kandırılmayı ? Hiç kimse. Hiç kimse hak etmedi ve hiç birimiz sevmedik. Belkide gerçekten sevenleri fark edemedik bilmiyorum. Sevginin o güçlü ağırlığını taşıyanları göremedik belki.
Hepimiz sevdik, mutlaka sevdik lakin zarar gördük. Sevgi neydi? Sevgi emekti ,fedakarlıktı. Sevgi yüreklilik isterdi. Hiç kimse arkasında duramadı sevgisinin ne sen, ne o, ne ben, ne de hepimiz. İşte bu yüzdendir bu kadar kolay vazgeçmek.
Ve hepimiz vazgeçtiğimiz müddetçe ,vazgeçilen olmaya mahkumuz... hep de mahkum kalacağız.
Bir gün herkes vazgeçilen kişinin kendisinin olduğunu gördüğünde benim şuan yaptığım gibi oturup hislerini sorgulayacak ve asıl o zaman anlayacak gerçek sevginin ne olduğunu.
Umarım kalbinizi gerçek sevgiyle yeşertir, ne vazgeçen ne de vazgeçilen insan olursunuz.
Yolunuz aydınlık ,kalbiniz sevgiyle dolsun....